Spor aktiviteleri genç sporculara birçok afiyet yararı sağlar. bununla beraber, bir sporcu alt grubu, tanınmayan düşük kemik yoğunluğundan ve bozulmuş iskelet sağlığından muzdarip olabilir ve bu da onları çoğalan kırık riskine yatkın ışık halkası getirir. Buna ilave olarak, genç sporcular arasında düşük kemik yoğunluğunun gecikmiş teşhis ve uygunsuz tedavisi, bilhassa uzun vadeli kemik sağlığı açısından gelecekte ciddi sonuçlar doğurabilir. Sporcuların kısa vadede sakatlanma riskini eksilmek için, uzun vadede ise spordan emekli olduklarında kemik sağlığına daha fazla uyarı etmeleri gerekmektedir. 
Kemik sağlığı iki esas faktörle ilgilidir. Sporcuların ve/ya da antrenörlerin zihnindeki ilk faktör, büyük ölçüde performans sonuçları için ani tehlike olduğu için bir kemik yaralanmasından kaçınmaktır. Gerginlik kırıkları, sporcuların maruz kaldığı en yaygın kemik yaralanmalarıdır ve bilhassa gerginlik kırığı geliştirme riskini artıran yüksek hacimli yüksek yoğunluklu antrenmanlar açısından birçok sporda nispeten ahenkli olarak meydana gelir. Yaralanma riskine ek olarak, en azından bir takım sporlar için kemik sağlığı için daha uzun vadeli bir risk vardır. Osteopeni ve osteoporozdan kaçınmak, bilhassa erken çoğunluk döneminde bazı sporcularda kemik kütlesi zaten düşük olarak kaydedilmişse gerekli ışık halkası gelir. Bu, bilhassa doruk kemik kütlesinin yaklaşık yüzde 90’ının sporcunun 20’li yaşlarının başında elde edildiği göz önüne alındığında geçerlidir. Doğrusu, bir sporcunun 30 yaşına geldiği vakit elde ettiği kemik kütlesi miktarı, ömrü baştan başa sahip olacağı en yüksek miktardır. bununla birlikte, kayda değer olan sadece kemik kütlesi yok, bununla birlikte geometrisi ve mikro-mimari yapısı da dahil olmak üzere kemiğin gücüdür. Daha sonraki yaşamda çelimsiz kemik sağlığının sonuçları önemlidir. Düşük kemik kütlesi ile karakterize olan ve kemik dokularının yavaş bozulmasına eşlik eden osteoporoz, kemik kırılganlığının artmasına yol açar ve bu nedenle kişinin kırılmaya karşı duyarlılığını artırır. 
1. Çalışma her yaşta kemik sağlığına menfaat sağlar ve osteoporozun önlenmesi ve tedavisinde kritik bir faktördür. 2. D vitamini, kalsiyum ve hormonlar optimal kemik sağlığının sağlanmasında yaşamsal rol oynar. Egzersiz ve besin aralarında bir dengesizlik olduğunda, kemik sağlığı tehlikeye girer ve kemik stresi yaralanmalarına ve erken osteoporoza neden olabilir. Her ikisi de morbiditeye ve antrenman ve rekabetten kaynaklanan süre kaybına yol açabilir. 3. Bayan atlet üçlüsü ve diğer gerginlik kırığı risk faktörlerinin erken tanınması ve yerinde tedavisi, uzun vadeli kemik ve eklem sağlığı sorunlarının önlenmesi için yaşamsal ağırlık taşımaktadır. 4. Kemik sağlığını optimize etmek için yaşam boyunca yeterli besin, uygun önem nakliye egzersizi, güç antrenmanı, tatmin edici kalsiyum ve D vitamini gereklidir. 5. En önemlisi, sporcular doğru ekipmanı giyerek ve eklem sağlığını geliştirecek şekilde alıştırma yaparak eklemlerini uygun bir şekilde korumalıdır. 6. Dinç bir kiloyu koruyarak, dinç beslenerek, iyileşmeye vakit ayırarak ve bir fizyoterapiste danışarak eklemlerine de özen göstermelidirler. 7. Ortak dinç aktiviteleri seçerek ve dinç bir yaşam biçimi devam etmek için çalışarak daha iyi kemik sağlığını koruyabilirler.
Kemik sağlığı iki esas faktörle ilgilidir. Sporcuların ve/ya da antrenörlerin zihnindeki ilk faktör, büyük ölçüde performans sonuçları için ani tehlike olduğu için bir kemik yaralanmasından kaçınmaktır. Gerginlik kırıkları, sporcuların maruz kaldığı en yaygın kemik yaralanmalarıdır ve bilhassa gerginlik kırığı geliştirme riskini artıran yüksek hacimli yüksek yoğunluklu antrenmanlar açısından birçok sporda nispeten ahenkli olarak meydana gelir. Yaralanma riskine ek olarak, en azından bir takım sporlar için kemik sağlığı için daha uzun vadeli bir risk vardır. Osteopeni ve osteoporozdan kaçınmak, bilhassa erken çoğunluk döneminde bazı sporcularda kemik kütlesi zaten düşük olarak kaydedilmişse gerekli ışık halkası gelir. Bu, bilhassa doruk kemik kütlesinin yaklaşık yüzde 90’ının sporcunun 20’li yaşlarının başında elde edildiği göz önüne alındığında geçerlidir. Doğrusu, bir sporcunun 30 yaşına geldiği vakit elde ettiği kemik kütlesi miktarı, ömrü baştan başa sahip olacağı en yüksek miktardır. bununla birlikte, kayda değer olan sadece kemik kütlesi yok, bununla birlikte geometrisi ve mikro-mimari yapısı da dahil olmak üzere kemiğin gücüdür. Daha sonraki yaşamda çelimsiz kemik sağlığının sonuçları önemlidir. Düşük kemik kütlesi ile karakterize olan ve kemik dokularının yavaş bozulmasına eşlik eden osteoporoz, kemik kırılganlığının artmasına yol açar ve bu nedenle kişinin kırılmaya karşı duyarlılığını artırır. 
1. Çalışma her yaşta kemik sağlığına menfaat sağlar ve osteoporozun önlenmesi ve tedavisinde kritik bir faktördür. 2. D vitamini, kalsiyum ve hormonlar optimal kemik sağlığının sağlanmasında yaşamsal rol oynar. Egzersiz ve besin aralarında bir dengesizlik olduğunda, kemik sağlığı tehlikeye girer ve kemik stresi yaralanmalarına ve erken osteoporoza neden olabilir. Her ikisi de morbiditeye ve antrenman ve rekabetten kaynaklanan süre kaybına yol açabilir. 3. Bayan atlet üçlüsü ve diğer gerginlik kırığı risk faktörlerinin erken tanınması ve yerinde tedavisi, uzun vadeli kemik ve eklem sağlığı sorunlarının önlenmesi için yaşamsal ağırlık taşımaktadır. 4. Kemik sağlığını optimize etmek için yaşam boyunca yeterli besin, uygun önem nakliye egzersizi, güç antrenmanı, tatmin edici kalsiyum ve D vitamini gereklidir. 5. En önemlisi, sporcular doğru ekipmanı giyerek ve eklem sağlığını geliştirecek şekilde alıştırma yaparak eklemlerini uygun bir şekilde korumalıdır. 6. Dinç bir kiloyu koruyarak, dinç beslenerek, iyileşmeye vakit ayırarak ve bir fizyoterapiste danışarak eklemlerine de özen göstermelidirler. 7. Ortak dinç aktiviteleri seçerek ve dinç bir yaşam biçimi devam etmek için çalışarak daha iyi kemik sağlığını koruyabilirler.