Mark’s Daily Apple’ın 16 Yılı Üzerine Yansıtma

17 yıl önce arkadaşım ve akıl hocam Art Devany benden web sitesi için birkaç fitness makalesi yazmamı istedi. Yaptım. “Vegan Adasından Kaçış” ve “Kardiyoya Karşı Dava” okuyucularından o kadar büyük tepkiler aldı ki kendi blogumu başlatmaya karar verdim.

16 yıl sonra, hala güçlüyüm. Gerçekten duygusal bir adam değilim, ama şu anda çok duygusal hissediyorum. Bu blog benim için kişisel bir keşif oldu.

Tüm hayatımı birçok paltolu bir girişimci olarak geçirmiştim: çimenleri biçmek, evleri boyamak, yurt odamdan ızgara biftek kızartmak, Palo Alto’da dondurulmuş yoğurt dükkanları açmak, Los Angeles’ta triatletler, maratoncular ve varlıklı sosyetikler yetiştirmek, gıda takviyeleri satmak. TV ve daha sonra İnternet. Her zaman oldukça başarılıydım ama sonunda başka bir şeye geçmem gerektiğini biliyordum. Sürekli hareket etmem gerekiyordu. Her zaman tetikte. Ve hep satıyordum.

Mark’s Daily Apple, farklı bir yerden başlayabileceğimi fark etmemi sağladı: insan sağlığı, zindelik, evrim ve biyoloji hakkında ilginç ve faydalı bulduğum her şeyden bahsediyorum. Bunlar zaten arkadaşlarımla yaptığım tartışmalardı, kendi başıma keşfettiğim fikirlerdi. Dürüst olmak gerekirse bloga başladım çünkü diğer insanların da bu açıyla ilgilendiğini fark ettim ve daha sonra büyük bir şeye dönüşebilecek eğlenceli bir fikir gibi görünüyordu.

Okur kitlesi geri gelip yıldan yıla artmaya devam ettiğinde, bir şeylerin peşinde olduğumu biliyordum. Bir yıl sonra 1.000 düzenli okuyucumuz oldu. İki yılda 2.000’e ulaştık. Ve sonra sadece patladı.

Başlangıçta bir (ya da iki) yıl boyunca günde bir makale yazmayı planlamıştım ve bunun uzmanlık alanımı tüketeceğini düşündüm. Söyleyecek başka bir şey olmayacaktı. Ancak bloglarla ilgili olan şey, özellikle o zamanlar, bir makale yayınladıktan sonra alacağınız yorumlar ve e-postalarda gerçek sihir oldu. Makaleler kendilerine ait bir yaşam sürerler. Saat 2’de gönderiyi okuyan bir adamdan gelen rastgele bir yorum, sizi beslenme biliminin farklı bir açısına dair başka bir teğetsel araştırmaya yönlendiriyor. Bir çalışmayı okudunuz ve bir başka ilgili çalışmanın bağlantısını gördünüz ve tavşan deliğinden aşağı indiniz. Gizem önünüzde açılıyor.

En havalı kısım buydu: bir gizemi açığa çıkarıyorduk.

O zamanlar gerçek bir keşif duygusu vardı. Ataların sağlığı kavramının tamamı çok yeraltındaydı ve Loren Cordain’in diyet ve antik antropoloji üzerine yaptığı çalışmalarla, artı birkaç diğer insanla sınırlıydı. Weston Fiyat Vakfı. Yine de çoğunlukla, neredeyse hiç kimse bundan bahsetmiyordu. Elbette, genel nüfusta hiç kimse bunun farkında değildi. Görünüşe göre her hafta yeni (eski) bilgeliği ortaya çıkarıyorduk. Çevre ve sağlık arasındaki tüm etkileşimleri ve eski genlerimizin beklentileri ile modern dünyanın koşulları arasındaki tüm uyumsuzlukları çözüyorduk. Yazacak yeni bir şey bulamamak imkansızdı.

Böylece yazmaya devam ettim ve okuyucu kitlesi artmaya devam etti ve geliştirdiğimiz fikirler “sıradan” insanlar arasında yayılmaya devam etti. Gerçek bir sağlık rönesansıydı.

Ama küçük bir anlık oyalanmayla başladı. Küçük bir tohum, çimlenmiş ve desteklenmiş. Pek çok küçük tohum – bu yeni alandaki diğer tüm yazarlar ve düşünürler. Orada iyi bir ders var, değil mi?

• İlgilendiğiniz ve çok sayıda insanın ilgilendiği bir şey yapın. (Sanat için yazdığım makalelerden aldığım ilk yanıt, bu fikirlerin ayakları olduğunu kanıtladı.)
• İnsanlara yardımcı olabileceğini bildiğiniz bir şey yapın. Etrafa bakıp her yerde kötü sağlık görebiliyordum. Evrimsel uyumsuzlukları gözden kaçırmak imkansızdı. Bu fikirlerin milyonlara yardım edebileceğini biliyordum.
• Özenle takip edin. Her gün bir şeyler yazdım. Neredeyse her gün bir şeyler yazmaya devam ediyorum.

Bu üç şey-peşinde koştuğunuz şeyin çekici olduğunu onaylamak, insanlara nesnel olarak yardım edeceğini veya bir ihtiyacı karşılayacağını onaylamak ve sonra buna bağlı kalmak– Mark’s Daily Apple’ın başarısının anahtarıydı. Her yeni arayış için anahtardırlar.

Elbette, Mark’s Daily Apple’ın yükselişinden geçen ip sizsiniz, okuyucular. İnsanlar. Sizden geri bildirim almasaydım bunu yapmazdım. Kimse okumasaydı, uzun süre yazmazdım. Yazmak okuyucular içindir. Okuyucular olmadan, çok daha az şey ifade eder.

Yazarların “düşünmek için yazdıklarını” söylemesi popülerdir. Belki bu onlar için doğrudur, ama benim için değil. İnsanların hayatlarını değiştirebilmek için yazıyorum. İnsanların yazdıklarımı okuyup daha mutlu, daha sağlıklı ve daha meşgul olmaları için yazıyorum.

Ve böylece, kalbimin derinliklerinden, benimle bu yolculuğa çıktığınız için teşekkür ederim. Beni kazmaya, keşfetmeye, öğrenmeye devam etmeye zorladığınız için teşekkür ederim. Şimdiye kadar on altı yıl oldu ve çok daha fazlasını sabırsızlıkla bekliyorum.

Herkes kendine iyi baksın.

Mark’tan daha fazlasını dinleyin

Tüm yorumlarınıza bir avatar eklemek isterseniz buraya tıklayın!