Diyabet, insülin eksikliği veya insülin etkisindeki kusurlar sebebiyle organizmanın karbonhidrat, yağ ve proteinlerden yeterince yararlanamadığı, sürekli tıbbi bakım gerektiren, kronik, geniş spektrumlu bir metabolizma bozukluğudur. Tüm karbonhidratlı yiyecekler kandaki glikoza bölünür. İnsülin, glikozun hücrelere girmesine yardımcı olur. İnsülin üretememek veya etkin şekilde kullanmamak, kanda yükselmiş üzüm şekeri seviyelerine (hiperglisemi olarak bilinir) yol açar. Uzun vadede yüksek glikoz seviyeleri vücutta hasara ve çeşitli organ ve dokularda yetersizliklere niçin olur. 
Dört klinik tipte sınıflandırılan şeker hastalığı hastalığının en sık görülen türleri Tip1, Tip2 ve Gestasyonel yani hamilelik diyabetidir. Dördüncü nesil ise, öteki sebeplere emrindeki (ilaç kullanımına, hormonal bozukluklara vb.) ast olarak görülebilir. Tip1 diyabette mutlak insülin eksikliğidir ve her yaşta gelişebileceği gibi genellikle çocuklarda ve ergenlerde görülmektedir.Beta-gözenekli olan rezervi yüzde 80-90 oranında azaldığı zaman klinik diyabet semptomları ortaya çıkar. Hiperglisemiye ilişkin ağız kuruluğu, fazla su içme, açlık duygusal, fazla idrar çıkma, kilo kaybı ve bitkinlik gibi belirti ve bulgular bir anda ortaya çıkar. Hastalar çoğunlukla çelimsiz ya da normal kilodadır. Genel Olarak 30 yaşından önce başlar. Mutlaka kan şekeri seviyesini yoklama aşağıda yakalamak için insülin enjeksiyonuna gereksinim duyulur. Yetişkinlerde daha yaygın olarak görülen Tip2 Şeker Hastalığı ise, bütün şeker hastalığı vakalarının takriben yüzde 90 ’ını oluşturur. Toplumda daha sık görülen şeker hastalığı formu alıcı 2 diyabettir ve insülinin yeterince etki gösterememesi (insülin direnci ve insülin sekresyonunda azalma) sonucu ortaya çıkar. Karoser ürettiği insülini iyi kullanamaz. Genelde insülin direnci müşteri 2 diyabetin öncesinden başlayarak uzun yıllar tabloya etken olmakta, insülin sekresyonunda önemli azalma ise diyabetin ileri dönemlerinde veya araya giren hastalıklar esnasında ön plana geçmektedir. Genelde 30 yaş sonrası ortaya çıkar, ancak obezite artışının sonucu olarak bilhassa son 10-15 yılda çocukluk ya da adolesan çağlarında ortaya meydana çıkan Tip2 Diyabet vakaları artmaya başlamıştır.Pek fazla hastada ilk olarak hiçbir bulgu yoktur. Bazı hastalar ise flu görme, el ve ayaklarda hissizlik ve karıncalanma, bacak ağrıları, tekrarlayan mantar infeksiyonları ya da bere iyileşmesinde geç kalma sebebiyle başvurabilir. Tedavisindeki en kayda değer nokta ise düzenli gıda ve spor yani dinç yaşamdır. bununla birlikte hastalarda kan şekeri seviyesini kontrol aşağı yakalamak için ilaç ve/veya insülin kullanması gerekebilir. Gestasyonel DM hamilelik esnasında ortaya çıkan ve genel olarak doğumla birlikte düzelen diyabet formudur. Gebeliğe alt insülin direnci ve kalıtımsal aşinalık nedeniyle ortaya çıkar. Şeker Hastalığı tanısı dört yöntemden herhangi birisi ile konulabilir. Fazla ağır şeker hastalığı semptomlarının bulunmadığı durumlar dışında, tanının daha sonraki bir gün, tercihen aynı (veya bambaşka bir) yöntemle doğrulanması gerekir. 8 saatlik özlem sonrası bakılan plazma glikoz değerinin 126 mg/dl ve üstünde olması, 75 gr ile yapılan oral dekstroz müsamaha testinde 2 saat plazma glikoz değerinin 200 mg/dl ve üstünde olması, diyabet semptomları olan bireylerde rastgele bakılan plazma dekstroz değerinin 200 mg/dl ve üstünde olması, standartize metodlar ile bakılan HBA1C değerinin yüzde 6,5 ve üstünde olması durumunda diyabet tanısını konulur.Sağlıklı besin ve uygun çalışma programının uygulanması, diyabetin vazgeçilmez tedavi unsurlarıdır. yaşam biçimi değişikliği ile kan şekeri kontrol altına alınamayan veya ilk olarak kan şeker değeri fazla yüksek olan Tip2 Diyabetli hastalara ağızdan alınan ilaçlar ve/ya da insülin tedavisi açmak gerekebilir. Her hastanın tedavisi bireyseldir. Hastalar afiyet sorunlarının önemine kadar tek bir hap kullanabildikleri gibi; iki, üç veya daha artı çeşit hap kullanabilirler. Tip1 Diyabet hastalığı ömür boyu insülin kullanılmasını gerektirir. Gestasyonel diyabette ise perhiz ve egzersiz programı ile glisemik kontrolün sağlanamadığı vakalarda insülin tedavisi başlanmalıdır..
Dört klinik tipte sınıflandırılan şeker hastalığı hastalığının en sık görülen türleri Tip1, Tip2 ve Gestasyonel yani hamilelik diyabetidir. Dördüncü nesil ise, öteki sebeplere emrindeki (ilaç kullanımına, hormonal bozukluklara vb.) ast olarak görülebilir. Tip1 diyabette mutlak insülin eksikliğidir ve her yaşta gelişebileceği gibi genellikle çocuklarda ve ergenlerde görülmektedir.Beta-gözenekli olan rezervi yüzde 80-90 oranında azaldığı zaman klinik diyabet semptomları ortaya çıkar. Hiperglisemiye ilişkin ağız kuruluğu, fazla su içme, açlık duygusal, fazla idrar çıkma, kilo kaybı ve bitkinlik gibi belirti ve bulgular bir anda ortaya çıkar. Hastalar çoğunlukla çelimsiz ya da normal kilodadır. Genel Olarak 30 yaşından önce başlar. Mutlaka kan şekeri seviyesini yoklama aşağıda yakalamak için insülin enjeksiyonuna gereksinim duyulur. Yetişkinlerde daha yaygın olarak görülen Tip2 Şeker Hastalığı ise, bütün şeker hastalığı vakalarının takriben yüzde 90 ’ını oluşturur. Toplumda daha sık görülen şeker hastalığı formu alıcı 2 diyabettir ve insülinin yeterince etki gösterememesi (insülin direnci ve insülin sekresyonunda azalma) sonucu ortaya çıkar. Karoser ürettiği insülini iyi kullanamaz. Genelde insülin direnci müşteri 2 diyabetin öncesinden başlayarak uzun yıllar tabloya etken olmakta, insülin sekresyonunda önemli azalma ise diyabetin ileri dönemlerinde veya araya giren hastalıklar esnasında ön plana geçmektedir. Genelde 30 yaş sonrası ortaya çıkar, ancak obezite artışının sonucu olarak bilhassa son 10-15 yılda çocukluk ya da adolesan çağlarında ortaya meydana çıkan Tip2 Diyabet vakaları artmaya başlamıştır.Pek fazla hastada ilk olarak hiçbir bulgu yoktur. Bazı hastalar ise flu görme, el ve ayaklarda hissizlik ve karıncalanma, bacak ağrıları, tekrarlayan mantar infeksiyonları ya da bere iyileşmesinde geç kalma sebebiyle başvurabilir. Tedavisindeki en kayda değer nokta ise düzenli gıda ve spor yani dinç yaşamdır. bununla birlikte hastalarda kan şekeri seviyesini kontrol aşağı yakalamak için ilaç ve/veya insülin kullanması gerekebilir. Gestasyonel DM hamilelik esnasında ortaya çıkan ve genel olarak doğumla birlikte düzelen diyabet formudur. Gebeliğe alt insülin direnci ve kalıtımsal aşinalık nedeniyle ortaya çıkar. 
Şeker Hastalığı tanısı dört yöntemden herhangi birisi ile konulabilir. Fazla ağır şeker hastalığı semptomlarının bulunmadığı durumlar dışında, tanının daha sonraki bir gün, tercihen aynı (veya bambaşka bir) yöntemle doğrulanması gerekir. 8 saatlik özlem sonrası bakılan plazma glikoz değerinin 126 mg/dl ve üstünde olması, 75 gr ile yapılan oral dekstroz müsamaha testinde 2 saat plazma glikoz değerinin 200 mg/dl ve üstünde olması, diyabet semptomları olan bireylerde rastgele bakılan plazma dekstroz değerinin 200 mg/dl ve üstünde olması, standartize metodlar ile bakılan HBA1C değerinin yüzde 6,5 ve üstünde olması durumunda diyabet tanısını konulur.Sağlıklı besin ve uygun çalışma programının uygulanması, diyabetin vazgeçilmez tedavi unsurlarıdır. yaşam biçimi değişikliği ile kan şekeri kontrol altına alınamayan veya ilk olarak kan şeker değeri fazla yüksek olan Tip2 Diyabetli hastalara ağızdan alınan ilaçlar ve/ya da insülin tedavisi açmak gerekebilir. Her hastanın tedavisi bireyseldir. Hastalar afiyet sorunlarının önemine kadar tek bir hap kullanabildikleri gibi; iki, üç veya daha artı çeşit hap kullanabilirler. Tip1 Diyabet hastalığı ömür boyu insülin kullanılmasını gerektirir. Gestasyonel diyabette ise perhiz ve egzersiz programı ile glisemik kontrolün sağlanamadığı vakalarda insülin tedavisi başlanmalıdır..