Çocuklar Acıkınca ‘Gözlerinden Ateş Söndü’

LVIV, Ukrayna — Rus kuvvetleri Ukrayna’nın güneyindeki Mariupol şehrini kuşatıp suyunu ve yakıtını kesip yardım konvoylarının girmesini engelledikten sonra, Yulia Beley üç kızıyla birlikte bir komşunun bodrum katına sığındı ve hayatta kalma mücadelesi verdi.

Kocası şehri savunmaya gidiyordu, bu yüzden uzaktaki bir kuyudan su getirmek için yağan bombalar yüzünden dışarı çıktı ve bombardıman duvarları ve tavanı sallarken çocuklarını teselli etmeye çalıştı. Zamanla ailenin yemeği azaldı ve fırıncı Bayan Beley, aç çocuklarına aralarında paylaşmaları için günde bir kase yulaf lapası verdiğini söyledi. 6 yaşındaki kızı Ivanka, annesinin savaştan önce yaptığı haşhaş tohumlu tatlı rulolarını hayal etti.

33 yaşındaki Bayan Beley, bir hafta önce şehirden kaçtıktan sonra hala travmatize olduğunu söyledi. “Sadece ağladım, ağladım, kimse göremezken yastığa çığlık attım.”

Rusya Ukrayna’yı işgal ettikten kısa bir süre sonra, eski savaş taktiğini kullanarak Mariupol’u kuşattı ve bir zamanlar kalabalık olan 430.000 kişilik şehri aç bırakarak teslim olmaya çalıştı.

Orduların Avrupa’daki ortaçağ kalelerini kuşattığı günlerden II. Dünya Savaşı’ndaki Stalingrad savaşına ve 11 yıllık iç savaş sırasında Suriye’deki isyancı topluluklara uygulanan baskıya kadar, ordular yakalanan siviller üzerindeki felaket etkilerine aldırmadan tarih boyunca kuşatmaları kullandılar. ortada.

Bu ay, Dışişleri Bakanı Anthony J. Blinken Rusya’yı Ukrayna’daki şehirleri “aç bırakmakla” suçladı. Dünya Savaşı sırasında Almanların Leningrad kuşatması sırasında bebeklik döneminde ölen Rusya Devlet Başkanı Vladimir V. Putin’in erkek kardeşi Viktor’un anısına atıfta bulundu.

“Utanç verici,” dedi Bay Blinken. “Dünya Rusya’ya diyor ki: ‘Bu saldırıları derhal durdurun. Yiyecekleri ve ilaçları içeri bırakın. Halkı güvenle dışarı çıkarın ve Ukrayna’ya karşı bu seçim savaşını sonlandırın.’”

Kuşatma savaşı bilim adamları, taktiğin farklı amaçlara hizmet ettiğini söylüyor: kuşatan kuvvetin kendi askerlerini öldürebilecek çatışmalardan kaçınırken düşmanları zayıflatmak veya saldıran kuvvetlerin yeniden konumlandırılması sırasında aktif cepheleri dondurmak. Ancak kuşatmaların yorucu doğası – ve insanların kendi bedenlerini onlara karşı döndürmek için açlığı nasıl kullandıkları – bilginlere ve kuşatmadan kurtulanlara göre onlara savaş taktikleri arasında benzersiz bir psikolojik güç veriyor.

Bombardıman yaparken bir yerleşim bölgesini gıdadan mahrum etmek, sadece savaşçıları dışarı atmaya değil, aynı zamanda içeride sıkışıp kalan herkese iletişim kurmaya da hizmet ettiğini söyledi: “Sen benim için eşit bir insan değilsin. Yemeyi, içmeyi, ilaç içmeyi hatta nefes almayı bile hak etmiyorsun!”

Belediye başkanı Vadym Boychenko, Ukrayna ulusal televizyonunda yaptığı açıklamada, geçen ay Mariupol’u kuşattıktan sonra Rus güçlerinin şehri yaşamak için ihtiyaç duyduğu her şeyden kestiğini söyledi. Bay Boychenko, ayrıca şehrin elektrik santrallerini de yok ettiler, sıcaklıklar dondukça sakinlerin elektriğini ve ardından yemek pişirmek ve ısınmak için gerekli olan su ve gazı kestiler.

Bazı siviller, yıkılan sokaklarda ve Rus kontrol noktalarında zorlu yolculuklar yaparak kaçmayı başardı. Ancak Bay Boychenko, yaklaşık 160.000 kişinin hala şehir içinde sıkışıp kaldığına inanıldığını ve günler önce onları tahliye etmek için gönderilen iki düzineden fazla otobüsün Rus bombardımanı nedeniyle şehre giremediğini söyledi.

Pazartesi günü, Uluslararası Kızıl Haç Komitesi Mariupol’daki yardım operasyonlarını, savaşan taraflar yardım çalışanlarının güvenliğini garanti edemediği için durdurduğunu söyledi.

Belediye başkanının tahminine göre, yaklaşık 210’u çocuk olmak üzere yaklaşık 5.000 kişi orada öldürüldü, ancak bilgi almanın zorluğu nedeniyle rakamlar doğrulanamadı.

Ukrayna Devlet Başkanı Volodymyr Zelensky Pazar günü bir grup bağımsız Rus gazeteciye verdiği demeçte, Rus güçlerinin Mariupol’un bazı bölgelerini kontrol altında tuttuğunu söyledi. Ancak Ukrayna’ya göre şehrin merkezi tutunmaya devam ediyor ve ingiliz askeri değerlendirmeler

Belediye başkanının bir yardımcısı olan Pyotr Andryuschenko, New York Times’a, Azak Taburundan tahmini 3.000 Ukraynalı savaşçının şehri yaklaşık 14.000 Moskova destekli askere karşı savunduğunu söyledi.

Kuşatma başladığında, bir Mariupol sakini olan Kristina, kendisi, kocası ve iki çocuğu, apartmanlarının giriş yolunda kamp kurduklarını ve bunun apartmanlarından daha iyi bir barınak ve koruma sağlayacağını umduğunu söyledi.

İş analisti olan kocası su bulmak için dışarı çıktı ve açık ateşte yemek pişirdi. Ayrıca yağmur suyu ve kar topladılar, suyu sterilize etmek için kaynattılar.

Çocukların dikkatini dağıtmak için peri masalları okudu, ancak acıktıklarında, intikam korkusuyla tam adını kullanmak istemeyen Kristina, “gözlerindeki ateş gitti” dedi. “Hiçbir şeye ilgi duymadılar.”

“Günde bir kez yemek yedik” dedi. “Çoğunlukla sabahları veya akşamları çocuklar ‘yemek yemek istiyorum’ diye bağırıyorlardı.”

Ailesi nihayet şehirden kaçtı, ancak babasını ve büyükanne ve büyükbabasını geride bıraktı. Şehrin telefon şebekeleri çoğunlukla kapalı olduğu için onları takip etmekte zorlanıyor.

Geçen hafta, “Çatı yok, yiyecek ve su yok” yazan bir metin gönderdiklerini söyledi.

Açlık ve açlığı inceleyen doktorlar, hayatta kalmak için vücut madenciliğinin korkunç bir sürecini anlatıyor. Önce karaciğerde depolanan glikozu, sonra yağı, sonra kasları yakar.

Dehidrasyon bir haftadan daha kısa sürede ölüme neden olabilirken, iyi beslenmiş bir yetişkin sadece suda 70 günden fazla hayatta kalabilir. Çocuklar, yaşlılar ve hastalar daha çabuk yenik düşüyor.

Diğer araştırmalar, açlığın yalnızca bedeni zayıflatmakla kalmayıp aynı zamanda zihni de rahatsız ettiğini göstermiştir.

Duke Üniversitesi’nde psikiyatri ve davranış bilimleri profesörü olan Nancy Zuker, şunları söyledi: araştırma yapıldı Dünya Savaşı sırasında, savaş esirlerine verilene göre düşük kalorili bir diyet uygulayan 36 erkek vicdani retçi üzerinde “önemli psikolojik sonuçlar” yaşadıklarını gösterdiler.

“Açlık nevrozları vardı – artan kaygı, artan izolasyon, artan depresyon” diye ekledi.

Bu, savaşlar gibi travmatik durumlarda bileşiklere zarar verir.

“Bu bir felaket sırasında açlıktır” dedi. “Savaş durumunda olmanın derin psikolojik sonuçlarını, yeterli yiyeceğe sahip olamamanın sonuçlarından ayırmak çok zor.”

Açlığın hatırası, çalışma odasındaki vicdani retçileri, güçlerini yeniden kazandıktan çok sonra bile rahatsız etti.

“Yemekle çevrili olmaları gerekiyordu” ve bazıları buna takıntılı kaldı, dedi. “Birkaç kişi şef olmaya devam etti.”

Mariupol’den belediye işçisi Irina Peredey, kaçtıktan sonra şokta olduğunu ve günlerce yemek yiyemediğini söyledi.

Ondan sonra, her saat başı tam bir yemek yemeye başladı.

29 yaşındaki Bayan Peredey, “Bir saat geçiyor ve yemek yemek istiyorsunuz” dedi. “Bana psikolojik gibi geliyor. Sürekli yemeye başlıyorsunuz ve mümkün olduğunca çok yemek istiyorsunuz.”

İlk başta kafası karıştı, dedi.

“Ama şimdi görüyorum ki, vücudum bu şekilde savaşıyor.”

Fırıncı Bayan Beley, Mariupol’daki bodrum katında hayatta kalmak için savaşırken, bombaların binayı sarstığını ve mermilerin o kadar yaygın olduğunu söyledi ki, 3 yaşındaki kızı Aida, gelen ve giden ateşi ayırt etmeyi öğrendi.

Ailenin yemeği kısa sürede tükendi. Başka bir kadın ona bir kavanoz bal verdi.

“Bu şekilde hayatta kaldık” dedi. “Yemeğimiz yoktu ama yemediğimizi de söyleyemeyiz çünkü günde bir kaşık bal zaten bir çeşit öğle yemeğidir.”

Ailesi nihayet kaçmayı başardığında, vücudu işlev görmekte zorlanıyormuş gibi kendini zayıf hissetti. Rus askerleri ona ve çocuklarına şeker ikram etti ve o önce reddetti. Sonra fikrini değiştirdi.

“Bana şeker ver, şeker,” dedi. “Kendimi koruyabilmek için bir şeye ihtiyacım olduğunu anladım.”

Ukrayna, Lviv’den Valerie Hopkins, Beyrut, Lübnan’dan Ben Hubbard ve Princeton’dan Gina Kolata, NJ Asmaa al-Omar ve Hwaida Saad Beyrut’tan haberlere katkıda bulundu.