Ailelere Yuva Veren Kanser Uzmanı Dr. Audrey Evans 97 yaşında hayatını kaybetti

1953’te Edinburgh Kraliyet Cerrahlar Koleji’nden mezun oldu. Fulbright bursu onu Boston Çocuk Hastanesi’ne getirdi ve burada diğerlerinin yanı sıra ünlü kanser araştırmacısı Dr. Sidney Farber ile çalıştı. Duvarında, merkezde aile olan bir bakıcı çemberini gösteren bir çizim, ilk önce, hastalığın sadece hastadan daha fazlasını nasıl etkilediğini düşündürdü.

“Hasta çocuğu olan bir aile, hasta bir ailedir” dedi. “Yani herkesi düşünmelisiniz – kardeşler, anne, baba, belki büyükanne. Onların bir grubun parçası olduklarını unutmamalısın.”

1964’te Chicago Üniversitesi’ne taşındı ve 1969’da pediatrik onkoloji şefi olarak işleri biraz farklı yapmasıyla tanındığı Philadelphia’daki işi aldı. Örneğin bir keresinde, evcil tavşanını üniteye getirmesine izin verilirse, genç bir hastanın tedaviye daha az dirençli olabileceğini fark etti. Başka bir çocuk muhabbet kuşu getirdi.

Yakın tarihli bir röportajda “Neyse ki kimse onkolojiyi sevmedi” dedi. “Mekanı yöneten insanlar onkoloji katına gitmeyi tercih etmiyorlar. Bu yüzden onkolojide yapabileceğim ve senin sağlıklı bir koğuşta yapamayacağına emin olduğum şeylerden kurtuldum.”

Onkoloji birimini 20 yıl yönetti. İlk geldiğinde, çocuklara bakma çağrısını hissederek, “ilgilenmekten başka yapabileceğiniz pek bir şey yoktu” dedi – genç kanser hastaları için ölüm oranı yüksekti. En azından önlerinde olacaklar konusunda onlara yardım edebileceğini düşündü.

“Birçoğunun öleceğini biliyordum,” dedi, “ve ölmekten bahsedebilirim.”

Ancak görev süresi boyunca ölüm oranı düştü – birçok hesaba göre, nöroblastom hastaları için yüzde 50 oranında. Bu arada onlarca Ronald McDonald Evleri açıldı. Hayal ettiği gibi evler, sadece ucuz bir yatak değil, aynı zamanda ev yapımı yemekler ve yeni gelenlerle karışan “gazi” ailelerin duygusal desteğini de sağlayacaktı.

1981’de US News & World Report’a verdiği demeçte, “Bu evlerdeki insanlar hasta bir çocuğa sahip olmanın zorluklarını biliyorlar” dedi ve “ağlamak istersen yardım edecek, kutlamak istersen yardım edecek.”